BarMag 1.Sayı: Manşet haber
BÜYÜK BULUŞMA 2000
Faik UYANIK BH'90
17 Ağustos 2000 tarihi artık asla unutulmayacak...
Depremin ilk şokunu atlattığımız ilk anlardan itibaren, hemen hemen hepimizin üzerinde en çok düşündüğü konulardan biri olan "yıldönümü" konusu, günler ve aylar birbiri ardına süratle ilerledikçe zihinlerimizi daha da fazla meşgul ediyordu.
17 Ağustos 2000, sıradan bir gün olmayacaktı.
İçimizdeki protestoyu ve kırgınlığı ifade etmenin en doğru yolu neydi? Kayıplarımızı, onların bizim için ifade ettiği değere yaraşır biçimde nasıl anacaktık?
Haziran 1999'dan itibaren sürdürdüğümüz GBHL Online Platformu, Gölcük'ün tek sanal platformuydu ve GBHL'li olan ya da olmayan hemen herkesin Gölcük hakkında görüşlerini ifade ettiği bir istasyona dönüşmüştü. Depremin ilk günleri ve haftalarında canhıraş feryatların, kayıpların ve yardım çağrılarının haykırıldığı bu platform, zaten çoktan "sıradan" bir okul sitesi olmaktan çıkmıştı. İşte şimdi -ister istemez- yepyeni misyonları olan bir foruma dönüşmüştü GBHL Online.
Düğün Salonu'nun Kriz Merkezi'ne dönüşmesi kadar acıklı; ama bir o kadar da anlamlıydı aslında bu dönüşüm.
DÜNYADAN BARBAROS'A ÇAĞRI
Haziran 2000'den itibaren bir mezunlar buluşması fikri daha da sık olarak gündeme gelmişti. Yıllardan bu yana okulumuz ve Mezunlar Derneği çerçevesinde böyle buluşmalar organize edildiğini biliyorduk. Ancak pek çoğumuzun aslında çok da fazla ilgi göstermediği buluşmalardı bunlar. Bu seferkinin farkı ise buluşma fikrinin bu kez Türkiye'nin ve dünyanın dört bir yanına dağılan GBHL'lilerden geliyor olmasıydı.
Aradan birkaç gün geçtikten sonra fikir daha da heyecanlı unsurlarla zenginleşiyor ve 17 Ağustos 1999'u mezunlar buluşması ile anma düşüncesi gündeme geliyordu.
Bir yılı aşkın süredir projeyi beraber yürüttüğümüz Erdal Yazıcıoğlu (BHL'91) ile dünya gözüyle ilk kez buluşup 17 Ağustos etkinliğini organize etme düşüncesini tartıştığımızda tarih 24 Temmuz'u gösteriyordu. O ABD'den, ben İstanbul'dan gelmiştik ve Gölcük'te buluşmuştuk.
Birbirimizden aldığımız enerji olumluydu ve bu sorumluluğu yüklenebileceğimize inanmıştık. Hemen çalışmaya başlayarak GBHL yönetimini bilgilendirmek için okula gittik. Orada okul yönetiminden tam destek almıştık almasına ama bir ayrıntı da dikkatimizi çekmişti: Hocalarla konuşurken gelip giden öğrencilerin tek düşüncesi diplomalarını teslim almaktı... Diplomalar ise henüz hazır değildi.
İLK KEP, İLK CÜPPE
Erdal ile kısa bir süre bakıştık ve yeni bir unsurun da buluşmamıza eklenmesinde anlaştık. Müdür Sayın Muslu Bekar ve yardımcısı Sayın Haşim Merdan da diplomaların 17 Ağustos'ta törenle verilmesine sıcak bakmıştı. Bu bir ilkti. Çünkü GBHL'de diploma töreni olmazdı; hele cüppe ve kep okul tarihi boyunca hiç giyilmemişti...
İşte şimdi ana çerçeve belliydi. Mezunlar biraraya gelecek ve 17 Ağustos 1999 kurbanlarını anacaktı. Bu arada 2000 mezunları da tüm deprem kurbanı öğrenciler adına diploma alacak ve yine onlar adına kep ve cüppe giyecekti.
Hemen organizasyonu parçalara ayırdık. Olabildiğince çok sayıda mezuna ulaşmak ilk hedefti. En iyi anma programını biz düzenlemeliydik ve o gün organizasyon mükemmel olmalıydı.
O üç hafta, mezunlarımız ve GBHL öğrencileri ile ona yakın toplantı, yüzlerce telefon görüşmesi, sponsorlarla randevular ve faks/e-mail trafiği ile geçti.
Mezunlarımızdan Demir Toğaçar (BHL'90) ve Aylin Türkşen Akay (BHL'88) aracılığıyla Pronto ve Excel halkla ilişkiler şirketleri basınla olan ilişkilerimizi yürüttü.
Okula bağışta bulunmak isteyen mezunlarımıza kolaylık sağlamak için kredi kartlı ödeme sistemleri konusunda Garanti Bankası ile anlaştık. Bizlerden komisyon almayacaklardı. Ancak bunun için tabii bir tüzel kişiliğe ihtiyacımız vardı.
MEZUNLAR DERNEĞİ CANLANIYOR
1988 yılında kurulan Mezunlar Derneği'nin bu işe dahil edilmesi işte bu ihtiyaçtan doğmuştu. Bu vesileyle GBHL Online (ki o günlerde adını GBHL Interactive yapmıştık) ve GBHL'nin buluşmasının yanında Mezunlar Derneği'nin de tüzel bir varlık olarak aramıza katılması sağlanmış oluyordu. Başkan Sayın Hakan Yılmaz da bu konuda desteğiyle bizlere yardıcı olmuştu.
Serpil Karan (BHL'82) tüm kırtasiye işlerini üstlenmişti. Kredi kartlı aidat, bağış ve hatıra eşya satış formları, yaka kartları, kağıt GBHL şapkaları, GBHL logolu siyah karton dosyalar, GBHL baskılı siyah kurdele, GBHL logolu kumaş yaka armaları gibi pek çok ayrıntı ile o ilgilenmişti.
Seda Koşar, (BHL'95) öneri ve istek formlarını tasarlayıp çoğaltmıştı.
Açılacak anı defterini bulma işini ise henüz Lise II'ye geçen iki kız öğrencimiz üstleniyordu..
Bedri Polater (BHL'91), sarı siyah flamalardan oluşan metrelerce uzunluktaki kumaş süs malzemesini yaptırmıştı.
Gölcük'ün değişik yerlerine asılan duyuru pankartlarından birini kendi işyerinin görünen yüksekçe bir yerine asarken düşen Bedri ayrıca ayağını kırmıştı.
Cüneyt Gezen (BHL'70) tarafından yaptırılan pankartın yanısıra IMAGE halkla ilişkiler şirketi'nden mezunumuz Aysun Kocaner tarafından tanıştığımız Gölcük
aşığı Fransız dostumuz Dennie aracılığıyla Carrefour'dan sağladığımız destek de konuya ilişkindi. Bir pankartımızı da onlar hazırladı. Ayrıca içecek sponsorlarımızdan biri de Carrefour oluyordu.
Kardeş okul Robert Kolej, mezunlarımıza cüppe ve kep giydirecekti.
HERŞEY DÜŞÜNÜLDÜ
Diplomaları hazırlama işi ise aynı zamanda organizasyon sunuculuğu görevini de üstlenen Mehpare Özlük (BHL'94) ile Bedri Polater (BHL'91) tarafından yürütülmüştü... Diploma yerine geçen belgenin metni Mehpare tarafından kaleme alınmış, Bedri tarafından çoğaltılmış, Müdürümüz Muslu bey tarafından imzalanmış ve siyah kurdele ile sarılmıştı.
Organizasyonun ses sistemi Emre Yaşar (BHL'99) tarafından sağlanıyordu. Aynı zamanda okul bahçesine kurulan büyük ekran televizyonu da o bir beyaz eşya dükkanı ile görüşerek sağlıyor, videoyu ise yine Bedri Polater, getiriyordu. NTV'de hazırladığımız Gölcük ve GBHL görüntüleri gösterilecekti bu sistem aracılığıyla.
İstiklal Marşı bandı Ebru Ilgaz (BHL'90) tarafından sağlanıyor, saygı duruşunda çalınacak boru için profesyonel bir müzisyenle anlaşılıyordu.
Törenlerin fon müziği seçimini Mustafa Hindistan (BHL'89) yapmıştı.
Yiyecek içecek sponsorumuz Sodexho 500 kişiyi doyuracaktı. Kardelen su, sıcaktan bunalanların içini ferahlatacaktı, Algida dondurma ikram edecekti, Coca- Cola ikramları ile davetlilere serinlik verecekti. Ceyaln Intercontinental Oteli de tatlı ikramlarını üstlenmişti.
TÜRSAB ilk 3'e giren mezunlarımızı Kuşadası'na tatile gönderecekti. Profilo Alışveriş Merkezi 100 mezunumuza hediye paketleri verecekti. D&R mezunlarımıza kitap hediye edecekti.
Buluşmanın en önemli ayrıntısı ise anma bölümüydü. Buna ilişkin ayrıntılarla çok yakından ilgilendik. Öncelikle öğrenci ve öğretmen kayıplarının tam sayısını bilmeliydik. İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü ve ilçedeki 41 okul ile kurmaya çalıştığımız işbirliği sonucu 22 okuldan acı bilançolarını edindik. Özlem İskender Gökçek (BHL'94) ve Mustafa Hindistan'ın (BHL'89) çabaları ile toparlanan bu listeler, Demir Toğaçar'ın (BHL'90) katkılarıyla afişe dönüştürülüp çoğaltıldı.
ÇİÇEKLER SOLMASIN
"Solan Çiçeklerimiz" başlığını koyduğumuz bu siyah fonlu afişlerin yanısıra kırmızı karanfillerimizi de Demir sağlayacaktı.
Kayıplarımızın acı listesini ayrıca A-4 boyutunda da çoğaltarak basına dağıtacağımız dosyalara ekleyecektik. Bu işi de Bedri Polater (BHL'91) üstlenecekti.
Bahçede kuracağımız standlar için siyah masa örtüleri gerekecekti. Bu işle de Filiz Çevik Çobanoğlu (BHL'90) ilgilenmişti.
Ben GBHL şapkaları ve tişörtlerini bastırmıştım. Tişörtler konusunda Koru İhracat firmasının katkıları inanılmazdı.
Serpil Karan (BHL'83), GBHL Kupalarını (fincanlarını) bastırmıştı.
Kavaklı'daki ana binanın onarımı devam ettiği için elektrik kullanımı ve tuvaletlerin durumu da bizleri yakından ilgilendiriyordu. Elektrik kullanımı konusunda Orman İşletmesi'nden destek aldık; tuvaletlerdeki çeşitli hijyen malzemeleri de Serpil Karan'ın (BHL'82) eşi Sayın Kutlu Karan tarafından karşılanmıştı...
Erdal tüm resmi izinleri almış ve Gölcük'te bürokrasiye ilişkin tüm işlemleri halletmişti.
EN SİVİL ANMA
Ayrıntılar o kadar çoktu ki anlattıklarım sadece bir kısmı! Bunların tümüyle ilgilenen ben ve Erdal birer makineye dönüşmüştük. Ara sıra 'acaba boyumuzdan büyük bir işe mi girdik' diye düşündüğümüz de oluyordu... Ama hemen birbirimize güç ve destek veriyor, yolumuzda ilerlemeye devam ediyorduk.
Basının ilgisi gün geçtikçe artıyordu. Gerek Erdal gerekse ben sayısız basın yayın kuruluşuna demeç verdik! İş iyiden iyiye ciddileşmişti.
16 Ağustos'u 17 Ağustos'a bağlayan gece yapacaklarımız da son anda netleşmişti. Okul bahçesinde toplanacak ve 03.02'de de sessiz bir yürüyüş gerçekleştirecektik. Ellerimizde ise o kara günlerin sembolü olan el fenerleri ve ışıldaklar olacaktı.
Ve zaten gerisini biliyorsunuz! Gölcük'te 17 Ağustos felaketinin ilk yıldönümünde en "siyasetsiz", en "doğal" ve en "sivil" anmayı biz gerçekleştirdik. Tüm yerli ve yabancı ajansların en çok ilgi gösterdiği anma da yine GBHL mezunlarınca gerçekleştirildi. 03.02'deki yürüyüşümüz Reuters'ın geçtiği fotoğrafla tüm dünya basınında yeraldı... Kayıplarımızı onlara yaraşır bir görkemle anmıştık.
Faik UYANIK BH'90
17 Ağustos 2000 tarihi artık asla unutulmayacak...
Depremin ilk şokunu atlattığımız ilk anlardan itibaren, hemen hemen hepimizin üzerinde en çok düşündüğü konulardan biri olan "yıldönümü" konusu, günler ve aylar birbiri ardına süratle ilerledikçe zihinlerimizi daha da fazla meşgul ediyordu.
17 Ağustos 2000, sıradan bir gün olmayacaktı.
İçimizdeki protestoyu ve kırgınlığı ifade etmenin en doğru yolu neydi? Kayıplarımızı, onların bizim için ifade ettiği değere yaraşır biçimde nasıl anacaktık?
Haziran 1999'dan itibaren sürdürdüğümüz GBHL Online Platformu, Gölcük'ün tek sanal platformuydu ve GBHL'li olan ya da olmayan hemen herkesin Gölcük hakkında görüşlerini ifade ettiği bir istasyona dönüşmüştü. Depremin ilk günleri ve haftalarında canhıraş feryatların, kayıpların ve yardım çağrılarının haykırıldığı bu platform, zaten çoktan "sıradan" bir okul sitesi olmaktan çıkmıştı. İşte şimdi -ister istemez- yepyeni misyonları olan bir foruma dönüşmüştü GBHL Online.
Düğün Salonu'nun Kriz Merkezi'ne dönüşmesi kadar acıklı; ama bir o kadar da anlamlıydı aslında bu dönüşüm.
DÜNYADAN BARBAROS'A ÇAĞRI
Haziran 2000'den itibaren bir mezunlar buluşması fikri daha da sık olarak gündeme gelmişti. Yıllardan bu yana okulumuz ve Mezunlar Derneği çerçevesinde böyle buluşmalar organize edildiğini biliyorduk. Ancak pek çoğumuzun aslında çok da fazla ilgi göstermediği buluşmalardı bunlar. Bu seferkinin farkı ise buluşma fikrinin bu kez Türkiye'nin ve dünyanın dört bir yanına dağılan GBHL'lilerden geliyor olmasıydı.
Aradan birkaç gün geçtikten sonra fikir daha da heyecanlı unsurlarla zenginleşiyor ve 17 Ağustos 1999'u mezunlar buluşması ile anma düşüncesi gündeme geliyordu.
Bir yılı aşkın süredir projeyi beraber yürüttüğümüz Erdal Yazıcıoğlu (BHL'91) ile dünya gözüyle ilk kez buluşup 17 Ağustos etkinliğini organize etme düşüncesini tartıştığımızda tarih 24 Temmuz'u gösteriyordu. O ABD'den, ben İstanbul'dan gelmiştik ve Gölcük'te buluşmuştuk.
Birbirimizden aldığımız enerji olumluydu ve bu sorumluluğu yüklenebileceğimize inanmıştık. Hemen çalışmaya başlayarak GBHL yönetimini bilgilendirmek için okula gittik. Orada okul yönetiminden tam destek almıştık almasına ama bir ayrıntı da dikkatimizi çekmişti: Hocalarla konuşurken gelip giden öğrencilerin tek düşüncesi diplomalarını teslim almaktı... Diplomalar ise henüz hazır değildi.
İLK KEP, İLK CÜPPE
Erdal ile kısa bir süre bakıştık ve yeni bir unsurun da buluşmamıza eklenmesinde anlaştık. Müdür Sayın Muslu Bekar ve yardımcısı Sayın Haşim Merdan da diplomaların 17 Ağustos'ta törenle verilmesine sıcak bakmıştı. Bu bir ilkti. Çünkü GBHL'de diploma töreni olmazdı; hele cüppe ve kep okul tarihi boyunca hiç giyilmemişti...
İşte şimdi ana çerçeve belliydi. Mezunlar biraraya gelecek ve 17 Ağustos 1999 kurbanlarını anacaktı. Bu arada 2000 mezunları da tüm deprem kurbanı öğrenciler adına diploma alacak ve yine onlar adına kep ve cüppe giyecekti.
Hemen organizasyonu parçalara ayırdık. Olabildiğince çok sayıda mezuna ulaşmak ilk hedefti. En iyi anma programını biz düzenlemeliydik ve o gün organizasyon mükemmel olmalıydı.
O üç hafta, mezunlarımız ve GBHL öğrencileri ile ona yakın toplantı, yüzlerce telefon görüşmesi, sponsorlarla randevular ve faks/e-mail trafiği ile geçti.
Mezunlarımızdan Demir Toğaçar (BHL'90) ve Aylin Türkşen Akay (BHL'88) aracılığıyla Pronto ve Excel halkla ilişkiler şirketleri basınla olan ilişkilerimizi yürüttü.
Okula bağışta bulunmak isteyen mezunlarımıza kolaylık sağlamak için kredi kartlı ödeme sistemleri konusunda Garanti Bankası ile anlaştık. Bizlerden komisyon almayacaklardı. Ancak bunun için tabii bir tüzel kişiliğe ihtiyacımız vardı.
MEZUNLAR DERNEĞİ CANLANIYOR
1988 yılında kurulan Mezunlar Derneği'nin bu işe dahil edilmesi işte bu ihtiyaçtan doğmuştu. Bu vesileyle GBHL Online (ki o günlerde adını GBHL Interactive yapmıştık) ve GBHL'nin buluşmasının yanında Mezunlar Derneği'nin de tüzel bir varlık olarak aramıza katılması sağlanmış oluyordu. Başkan Sayın Hakan Yılmaz da bu konuda desteğiyle bizlere yardıcı olmuştu.
Serpil Karan (BHL'82) tüm kırtasiye işlerini üstlenmişti. Kredi kartlı aidat, bağış ve hatıra eşya satış formları, yaka kartları, kağıt GBHL şapkaları, GBHL logolu siyah karton dosyalar, GBHL baskılı siyah kurdele, GBHL logolu kumaş yaka armaları gibi pek çok ayrıntı ile o ilgilenmişti.
Seda Koşar, (BHL'95) öneri ve istek formlarını tasarlayıp çoğaltmıştı.
Açılacak anı defterini bulma işini ise henüz Lise II'ye geçen iki kız öğrencimiz üstleniyordu..
Bedri Polater (BHL'91), sarı siyah flamalardan oluşan metrelerce uzunluktaki kumaş süs malzemesini yaptırmıştı.
Gölcük'ün değişik yerlerine asılan duyuru pankartlarından birini kendi işyerinin görünen yüksekçe bir yerine asarken düşen Bedri ayrıca ayağını kırmıştı.
Cüneyt Gezen (BHL'70) tarafından yaptırılan pankartın yanısıra IMAGE halkla ilişkiler şirketi'nden mezunumuz Aysun Kocaner tarafından tanıştığımız Gölcük
aşığı Fransız dostumuz Dennie aracılığıyla Carrefour'dan sağladığımız destek de konuya ilişkindi. Bir pankartımızı da onlar hazırladı. Ayrıca içecek sponsorlarımızdan biri de Carrefour oluyordu.
Kardeş okul Robert Kolej, mezunlarımıza cüppe ve kep giydirecekti.
HERŞEY DÜŞÜNÜLDÜ
Diplomaları hazırlama işi ise aynı zamanda organizasyon sunuculuğu görevini de üstlenen Mehpare Özlük (BHL'94) ile Bedri Polater (BHL'91) tarafından yürütülmüştü... Diploma yerine geçen belgenin metni Mehpare tarafından kaleme alınmış, Bedri tarafından çoğaltılmış, Müdürümüz Muslu bey tarafından imzalanmış ve siyah kurdele ile sarılmıştı.
Organizasyonun ses sistemi Emre Yaşar (BHL'99) tarafından sağlanıyordu. Aynı zamanda okul bahçesine kurulan büyük ekran televizyonu da o bir beyaz eşya dükkanı ile görüşerek sağlıyor, videoyu ise yine Bedri Polater, getiriyordu. NTV'de hazırladığımız Gölcük ve GBHL görüntüleri gösterilecekti bu sistem aracılığıyla.
İstiklal Marşı bandı Ebru Ilgaz (BHL'90) tarafından sağlanıyor, saygı duruşunda çalınacak boru için profesyonel bir müzisyenle anlaşılıyordu.
Törenlerin fon müziği seçimini Mustafa Hindistan (BHL'89) yapmıştı.
Yiyecek içecek sponsorumuz Sodexho 500 kişiyi doyuracaktı. Kardelen su, sıcaktan bunalanların içini ferahlatacaktı, Algida dondurma ikram edecekti, Coca- Cola ikramları ile davetlilere serinlik verecekti. Ceyaln Intercontinental Oteli de tatlı ikramlarını üstlenmişti.
TÜRSAB ilk 3'e giren mezunlarımızı Kuşadası'na tatile gönderecekti. Profilo Alışveriş Merkezi 100 mezunumuza hediye paketleri verecekti. D&R mezunlarımıza kitap hediye edecekti.
Buluşmanın en önemli ayrıntısı ise anma bölümüydü. Buna ilişkin ayrıntılarla çok yakından ilgilendik. Öncelikle öğrenci ve öğretmen kayıplarının tam sayısını bilmeliydik. İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü ve ilçedeki 41 okul ile kurmaya çalıştığımız işbirliği sonucu 22 okuldan acı bilançolarını edindik. Özlem İskender Gökçek (BHL'94) ve Mustafa Hindistan'ın (BHL'89) çabaları ile toparlanan bu listeler, Demir Toğaçar'ın (BHL'90) katkılarıyla afişe dönüştürülüp çoğaltıldı.
ÇİÇEKLER SOLMASIN
"Solan Çiçeklerimiz" başlığını koyduğumuz bu siyah fonlu afişlerin yanısıra kırmızı karanfillerimizi de Demir sağlayacaktı.
Kayıplarımızın acı listesini ayrıca A-4 boyutunda da çoğaltarak basına dağıtacağımız dosyalara ekleyecektik. Bu işi de Bedri Polater (BHL'91) üstlenecekti.
Bahçede kuracağımız standlar için siyah masa örtüleri gerekecekti. Bu işle de Filiz Çevik Çobanoğlu (BHL'90) ilgilenmişti.
Ben GBHL şapkaları ve tişörtlerini bastırmıştım. Tişörtler konusunda Koru İhracat firmasının katkıları inanılmazdı.
Serpil Karan (BHL'83), GBHL Kupalarını (fincanlarını) bastırmıştı.
Kavaklı'daki ana binanın onarımı devam ettiği için elektrik kullanımı ve tuvaletlerin durumu da bizleri yakından ilgilendiriyordu. Elektrik kullanımı konusunda Orman İşletmesi'nden destek aldık; tuvaletlerdeki çeşitli hijyen malzemeleri de Serpil Karan'ın (BHL'82) eşi Sayın Kutlu Karan tarafından karşılanmıştı...
Erdal tüm resmi izinleri almış ve Gölcük'te bürokrasiye ilişkin tüm işlemleri halletmişti.
EN SİVİL ANMA
Ayrıntılar o kadar çoktu ki anlattıklarım sadece bir kısmı! Bunların tümüyle ilgilenen ben ve Erdal birer makineye dönüşmüştük. Ara sıra 'acaba boyumuzdan büyük bir işe mi girdik' diye düşündüğümüz de oluyordu... Ama hemen birbirimize güç ve destek veriyor, yolumuzda ilerlemeye devam ediyorduk.
Basının ilgisi gün geçtikçe artıyordu. Gerek Erdal gerekse ben sayısız basın yayın kuruluşuna demeç verdik! İş iyiden iyiye ciddileşmişti.
16 Ağustos'u 17 Ağustos'a bağlayan gece yapacaklarımız da son anda netleşmişti. Okul bahçesinde toplanacak ve 03.02'de de sessiz bir yürüyüş gerçekleştirecektik. Ellerimizde ise o kara günlerin sembolü olan el fenerleri ve ışıldaklar olacaktı.
Ve zaten gerisini biliyorsunuz! Gölcük'te 17 Ağustos felaketinin ilk yıldönümünde en "siyasetsiz", en "doğal" ve en "sivil" anmayı biz gerçekleştirdik. Tüm yerli ve yabancı ajansların en çok ilgi gösterdiği anma da yine GBHL mezunlarınca gerçekleştirildi. 03.02'deki yürüyüşümüz Reuters'ın geçtiği fotoğrafla tüm dünya basınında yeraldı... Kayıplarımızı onlara yaraşır bir görkemle anmıştık.
Yorumlar