BarMag 4. Sayı: Interactive'den
Okay BH’97
08.11.2001
Biraz geç oldu ama bende en sonunda bizim sitemize ulaştım insan duygulanıyor böyle bir dayanışma içinde olduğumuzu görünce hepinize sevgilerimi sunuyorum.
Emrah Demirci BH’99
22.08.2001
Ben Barbaros Hayrettin Lisesi’nin 99 mezunuyum yani depremden 1-2 ay önce mezun oldum. Diplomamı elime alıp incelediğimde şehir ve ilçe yazısının unutulup yazılmadığını gördüm fakat acelem yoktu. Bu yüzden okula geri dönmedim ve sonra deprem oldu. 2000-2001 Öğretim yılı başladı ben de okula boşluk bırakılan yeri doldurmaya gittim, ama benim müdür yardımcın Nurten Ergün'dü ve her zamanki yerinde yoktu. İnsan okul döneminde hocalarına kızabiliyor ama sonra anlıyor ki onlar bizler için oradalar.
Ş.Ayhan Kutlu
16.08.2001
Bedenim nerede olursa olsun, ruhum bir fırsatını bulup bu sabah 3.02'de Gölcük'te olacak. 17 Ağustos 1999'da bedenlerini orada ilelebet bırakan bütün sevdiklerimiz.
Hiçbir zaman unutmayacağız sizi. Giderken bir parçamız da sizinle beraber gitti.
Çiğdem Öztürk
17.08.2001 (Kutuda olmalı)
99 Mezunuyum ve Barbarosluyum. Yani bir ayrıcalığa sahibim. İstanbul’da okuyorum ve lisemin adını bilmeyen hemen hemen yok gibi. Son derece gururluyum ama bir o kadar da buruk duygularım. En yakın arkadaşımı kaybettim o kahredici gün. Ve daha niceleri. Ben bu şehirde doğmadım ama burada doydum. Kaybettiğimiz arkadaşlarımız, öğretmenlerimiz, akrabalarımız, dostlarımız oldu. Türkiye ağladı. Buraya gelirkenki düşüncelerimi kelimelere dökmem mümkün değil ama 17 Ağustos sabahını kelimelere dökebilirim: önce gürültüler, yatakta ordan oraya savruluşum, babamın yanımıza gelip 'hadi kızım sessizce, panik yapmadan aşağı inelim' demesi ve akabinde annemin asla unutamayacağım bir ses tonuyla 'korkma kızım, sen önden git, ben de hemen arkandan geliyorum' dedikten sonra ayaklarımın önüne terliklerimi vermesi. Ama gözlerimi gökyüzüne çevirdiğimde o ürkütücü görüntüyle karşılaştım: Kahverengi bir toz bulutu. O anı her aklıma getirdiğimde korkum bir kez daha artıyor. Sabahın ilk ışıklarıyla en yakın arkadaşımın evine gittim, daha doğrusu enkazına. “İmdat” diye duyduğum o sesin Ahu’cuğuma ait olduğunu sanmıştım ama maalesef değildi. Ses ağabeyine aitti. O, yani Ahu, saat 6 gibi son nefesini vermişti yıkık duvarlar arasında. Bu gece de saat 22:00 gibi GBHL bahçesine geldiğimizde önce ekrandaki görüntüleri izledim herkes gibi. Ama... Ama sonra Ahu ile ikimizin şarkısı çalmaya başladı. Şebnem Ferah yine hayran olduğumuz sesiyle haykırdı topluluğa:
Bugün resmine dokundum ben / Öptüm yine, yine / Zaman ağır ol, henüz erken /
Demek için güle güle / Sesini özledim, özledim, çok / Haberim yok, durmuş dünya, niye? / Seninle birlikte kaybolanları, arıyorum başka şeylerde / Aşk şarkısı değil bu / Geldi içimden / Gülümse bir kez benim için / Eğer duyuyorsan / Nehrim ol gel, ak yine / Kelebek ol gel, uç yine / Çiçeğim ol gel, aç yine / Rüzgar ol!
Çiğdem-Ahu-Dilşad (ÇAD)
Hepimizin başı sağolsun ve geçmiş olsun. Nefes almak çok güzel. Yepyeni yarınlara birlikte ve elele. Yaşıyoruz, farkına varalım ve en iyiye koşalım.
Sedat Özel
01.09.2001
Aklımda 17 Ağustos'un gündüz GBHL anma programından bir detay var “katılım azdı.” Aklımda gazete yazılarından bir cümle var: “TV'lerin yayın akışlarında bu sene depreme pek ilgi yok.” Aklımda izlediklerimden bir sahne var: Bir kadın kahvede kağıt oynayanları anma kortejine çağırıyor, katılım o kadar az ki. Aklıma ister istemez bir soru geliyor: Depremle yaşamayı öğrenmek deprem acılarıyla yaşamayı mı öğrenmek! Merak ediyorum biz daha kaybettiklerimizin anılarına sahip çıkamazken sorunlarımıza nasıl sahip çıkacağız?
Birol Baki BH’91
23.07.2001
Dergi ve derneğimizin varlığından yeni haberim oldu. Tüm Barbaros Hayrettin Liselileri selamlıyorum. OMÜ Fen Bilimleri Enstitüsü araştırma görevlisiyim. 6 Mat B 1991’den bütün dönem arkadaşlarım ile haberleşmek istiyorum. Hey gidi lise hayatımız! bakibirol@hotmail.com
Nilgün (Duman) Çökelek BH’90 -Isparta
17 Ağustos’ta kızımın rahatsız olması nedeniyle sizinle olamadım. Ancak saat 4’e kadar televizyondan tüm canlı yayınları gözyaşları içinde izledim ,o gece kalbim Gölcük’te kaldı. Gerçekten çok güzel bir anma töreni oldu. İtiraf etmek gerekirse Gölcük’ü bu haliyle görmeye nasıl dayanırım bilemiyorum.Ama en kısa zamanda dernekle bağlantı kurup ben de çalışmalarınıza katkıda bulunmak istiyorum. Çok güzel şeyler yapıyorsunuz GBHL’liler sizi asla unutmayacak. Elimden gelecek bir şeyler olursa ben de sizlere katkıda bulunmak isterim. Özellikle burs verme konusunda gelince girişimde bulunmak istiyorum.
Inner Wheel 242. Bölge Başkanı
Bu acı günleri bir ani günü olarak yaşatmanızı, unutturmamak ve hep dayanışma içinde olmamızı sağlamak gibi çok kutsal bir görevi gerçekleştirdiğiniz için sizleri tüm Inner Wheel Bölgesi arkadaşlarım adına kutlar, basarılar dilerim.
Özge İncekara BH'94
Sitenin varlığından 1 yıldır haberdarım ancak size yazmak için önce siteye girmem ve incelemem gerekiyordu ve ben bu gücü bugün bulabildim. Ailemde GBHL'nin –ben de dahil olmak üzere- 4 mezunu var. Ama içimizde en şanslısı babam. Çünkü o mezun olduğu liseye yıllar sonra müdür olarak geri dönmüş: Ahmet incekara. O'nu depremde kaybettik. Böyle bir faciadan sonra bu kadar uzak noktalara dağılan bunca insanı buluşturabilecek bir aracı bize sağladığınız, geçmişimizi ve bir zamanlar yaşadığım şehri- henüz kendisini tanımasam da- bilen birilerine ulaşabilmemi sağladığınız, özlemimi paylaşmama yardımcı olduğunuz için çok ama çok teşekkürler.
Süleyman Baykal BH’72 - suleymanbaykal@hotmail.com
1972 GBHL mezunuyum. Ankara'daki Kocaelililer Derneği’nin kurucularındanım. Şu anda derneğin genel sekreterliğini yapmaktayım. Mensubu olmaktan onur duyduğum GBHL’nin Mezunlar Derneği’nin çalışma ve etkinliklerini yakından takip etmekte ve yapılanlardan gurur duymaktayım. Kocaeli'ne katkılarınızın artarak devamını diliyorum.
08.11.2001
Biraz geç oldu ama bende en sonunda bizim sitemize ulaştım insan duygulanıyor böyle bir dayanışma içinde olduğumuzu görünce hepinize sevgilerimi sunuyorum.
Emrah Demirci BH’99
22.08.2001
Ben Barbaros Hayrettin Lisesi’nin 99 mezunuyum yani depremden 1-2 ay önce mezun oldum. Diplomamı elime alıp incelediğimde şehir ve ilçe yazısının unutulup yazılmadığını gördüm fakat acelem yoktu. Bu yüzden okula geri dönmedim ve sonra deprem oldu. 2000-2001 Öğretim yılı başladı ben de okula boşluk bırakılan yeri doldurmaya gittim, ama benim müdür yardımcın Nurten Ergün'dü ve her zamanki yerinde yoktu. İnsan okul döneminde hocalarına kızabiliyor ama sonra anlıyor ki onlar bizler için oradalar.
Ş.Ayhan Kutlu
16.08.2001
Bedenim nerede olursa olsun, ruhum bir fırsatını bulup bu sabah 3.02'de Gölcük'te olacak. 17 Ağustos 1999'da bedenlerini orada ilelebet bırakan bütün sevdiklerimiz.
Hiçbir zaman unutmayacağız sizi. Giderken bir parçamız da sizinle beraber gitti.
Çiğdem Öztürk
17.08.2001 (Kutuda olmalı)
99 Mezunuyum ve Barbarosluyum. Yani bir ayrıcalığa sahibim. İstanbul’da okuyorum ve lisemin adını bilmeyen hemen hemen yok gibi. Son derece gururluyum ama bir o kadar da buruk duygularım. En yakın arkadaşımı kaybettim o kahredici gün. Ve daha niceleri. Ben bu şehirde doğmadım ama burada doydum. Kaybettiğimiz arkadaşlarımız, öğretmenlerimiz, akrabalarımız, dostlarımız oldu. Türkiye ağladı. Buraya gelirkenki düşüncelerimi kelimelere dökmem mümkün değil ama 17 Ağustos sabahını kelimelere dökebilirim: önce gürültüler, yatakta ordan oraya savruluşum, babamın yanımıza gelip 'hadi kızım sessizce, panik yapmadan aşağı inelim' demesi ve akabinde annemin asla unutamayacağım bir ses tonuyla 'korkma kızım, sen önden git, ben de hemen arkandan geliyorum' dedikten sonra ayaklarımın önüne terliklerimi vermesi. Ama gözlerimi gökyüzüne çevirdiğimde o ürkütücü görüntüyle karşılaştım: Kahverengi bir toz bulutu. O anı her aklıma getirdiğimde korkum bir kez daha artıyor. Sabahın ilk ışıklarıyla en yakın arkadaşımın evine gittim, daha doğrusu enkazına. “İmdat” diye duyduğum o sesin Ahu’cuğuma ait olduğunu sanmıştım ama maalesef değildi. Ses ağabeyine aitti. O, yani Ahu, saat 6 gibi son nefesini vermişti yıkık duvarlar arasında. Bu gece de saat 22:00 gibi GBHL bahçesine geldiğimizde önce ekrandaki görüntüleri izledim herkes gibi. Ama... Ama sonra Ahu ile ikimizin şarkısı çalmaya başladı. Şebnem Ferah yine hayran olduğumuz sesiyle haykırdı topluluğa:
Bugün resmine dokundum ben / Öptüm yine, yine / Zaman ağır ol, henüz erken /
Demek için güle güle / Sesini özledim, özledim, çok / Haberim yok, durmuş dünya, niye? / Seninle birlikte kaybolanları, arıyorum başka şeylerde / Aşk şarkısı değil bu / Geldi içimden / Gülümse bir kez benim için / Eğer duyuyorsan / Nehrim ol gel, ak yine / Kelebek ol gel, uç yine / Çiçeğim ol gel, aç yine / Rüzgar ol!
Çiğdem-Ahu-Dilşad (ÇAD)
Hepimizin başı sağolsun ve geçmiş olsun. Nefes almak çok güzel. Yepyeni yarınlara birlikte ve elele. Yaşıyoruz, farkına varalım ve en iyiye koşalım.
Sedat Özel
01.09.2001
Aklımda 17 Ağustos'un gündüz GBHL anma programından bir detay var “katılım azdı.” Aklımda gazete yazılarından bir cümle var: “TV'lerin yayın akışlarında bu sene depreme pek ilgi yok.” Aklımda izlediklerimden bir sahne var: Bir kadın kahvede kağıt oynayanları anma kortejine çağırıyor, katılım o kadar az ki. Aklıma ister istemez bir soru geliyor: Depremle yaşamayı öğrenmek deprem acılarıyla yaşamayı mı öğrenmek! Merak ediyorum biz daha kaybettiklerimizin anılarına sahip çıkamazken sorunlarımıza nasıl sahip çıkacağız?
Birol Baki BH’91
23.07.2001
Dergi ve derneğimizin varlığından yeni haberim oldu. Tüm Barbaros Hayrettin Liselileri selamlıyorum. OMÜ Fen Bilimleri Enstitüsü araştırma görevlisiyim. 6 Mat B 1991’den bütün dönem arkadaşlarım ile haberleşmek istiyorum. Hey gidi lise hayatımız! bakibirol@hotmail.com
Nilgün (Duman) Çökelek BH’90 -Isparta
17 Ağustos’ta kızımın rahatsız olması nedeniyle sizinle olamadım. Ancak saat 4’e kadar televizyondan tüm canlı yayınları gözyaşları içinde izledim ,o gece kalbim Gölcük’te kaldı. Gerçekten çok güzel bir anma töreni oldu. İtiraf etmek gerekirse Gölcük’ü bu haliyle görmeye nasıl dayanırım bilemiyorum.Ama en kısa zamanda dernekle bağlantı kurup ben de çalışmalarınıza katkıda bulunmak istiyorum. Çok güzel şeyler yapıyorsunuz GBHL’liler sizi asla unutmayacak. Elimden gelecek bir şeyler olursa ben de sizlere katkıda bulunmak isterim. Özellikle burs verme konusunda gelince girişimde bulunmak istiyorum.
Inner Wheel 242. Bölge Başkanı
Bu acı günleri bir ani günü olarak yaşatmanızı, unutturmamak ve hep dayanışma içinde olmamızı sağlamak gibi çok kutsal bir görevi gerçekleştirdiğiniz için sizleri tüm Inner Wheel Bölgesi arkadaşlarım adına kutlar, basarılar dilerim.
Özge İncekara BH'94
Sitenin varlığından 1 yıldır haberdarım ancak size yazmak için önce siteye girmem ve incelemem gerekiyordu ve ben bu gücü bugün bulabildim. Ailemde GBHL'nin –ben de dahil olmak üzere- 4 mezunu var. Ama içimizde en şanslısı babam. Çünkü o mezun olduğu liseye yıllar sonra müdür olarak geri dönmüş: Ahmet incekara. O'nu depremde kaybettik. Böyle bir faciadan sonra bu kadar uzak noktalara dağılan bunca insanı buluşturabilecek bir aracı bize sağladığınız, geçmişimizi ve bir zamanlar yaşadığım şehri- henüz kendisini tanımasam da- bilen birilerine ulaşabilmemi sağladığınız, özlemimi paylaşmama yardımcı olduğunuz için çok ama çok teşekkürler.
Süleyman Baykal BH’72 - suleymanbaykal@hotmail.com
1972 GBHL mezunuyum. Ankara'daki Kocaelililer Derneği’nin kurucularındanım. Şu anda derneğin genel sekreterliğini yapmaktayım. Mensubu olmaktan onur duyduğum GBHL’nin Mezunlar Derneği’nin çalışma ve etkinliklerini yakından takip etmekte ve yapılanlardan gurur duymaktayım. Kocaeli'ne katkılarınızın artarak devamını diliyorum.
Yorumlar